yemin ederim elemanın elinden kitabı alıp, kıvırıp götüne sokasım geldi. ulan dünden beri en uğrak mekanım burası(allah ın belası proce için bizi bu havada buraya tıkan sistemi fak ben.)
neyse abi, dün başlayalım dedik, bi gayret oturduk masaya.
sonra bir ara yavruya "kolay gelsin ygs telaşı..." cart curt muhabbetinden girdim. temennilerimi söyledim. biz çalışamadık tebi. kitabı defteri bırakıp, masayı rezerve durumuna getirip, gezmelere gittik.
5 saat sonra geldik...
iki gün sonra sınava girecek eleman hâlâ canhıraş soru parçalıyor. allam yareppim. kalk olm bi osbir çek, bi rahatla. ne lan bu stres. hayır kalmış iki gün. sen neyin formulünün ispatını yapıyorsun güzel ivladım!
zaten gittiğin okulu beğensen, bölümünü beğenmeyeceksin, bölümü beğensen; "bunları gerçek hayatta s.kime sürmem" diyeceğin şeyler öğreneceksin. yani her türlü sen, şu son iki gününü hiç hatırlamayacak, hatırlasan da küfredeceksin.
dur hacı dur. olay burda bitmedi. biz hesap makinalarını aldık, arkadaşın evinde sabahladık. sonra yine kürkçü dükkanına döndük.
+ ulan çimdikleyin beni, proje manyak etti amk. dünkü çocuğu görüyorum hâlâ...
- yok hacı. bu çocuğun eli ayağına dolaşcak. rusa götürcem ben.
dört tane mal, çocuğun karşına dizilip hayretten küçük dilimize düğüm attık.
yine de başarılar.
ama yani...
