bir kardeşim olsa, "odur" diyebileceğim bebektir. bütün bebekler tatlıdır, masumdur... mesela yolda yürürken eliyle beni işaret edip "abii" diye bağıran bebekleri annelerinden alasım, kendi evime götüresim geliyor. çünkü bana saflığı, masumiyeti ve mutluluğu simge ediyor bebekler. ya da aynı şekilde 5 yaşındaki kuzenimi kucağıma alıp onunla sohbet ettiğim, kulaklarımı çekip bana bir şeyler anlattığı ve arkamda bir noktaya bakıp beni korkutacak derecede güldüğü zamanlarda da çok mutlu oluyorum.
sözlük, ben kardeş istiyorum, hem de çook istiyorum... odamı, yatağımı onunla paylaşmak, günümün büyük kısmını onunla geçirmek istiyorum... bebeklik döneminde olabildiğine sevip, büyüdüğünde onunla bir şeyler yapabilmek istiyorum... ha "erkek mi istersin kız mı?" diye soracak olursan, kendimi bir anne/baba gibi hissedecek olsam da, sağlıklı olsun yeter... erkek olursa büyüyünce maç yaparız; kız olursa onu oyalamak için bebekleriyle oynamaya bile razıyım.
eh, böylelikle benim de özlemlerimi dinlemiş oldun...
