Harika bir davranıştır, insanın içine mutluluk verir. <ne kadar da garip aslında... Hayatlarının son yıllarını yaşayan yaşlı dedeler ve teyzeler, akşama kadar kendilerince hayatlarını yaşarlar. Kimisi itap okur, kimisinin çiçekleri vardır, onlarla konuşur. Kimisinin balıkları, kimisinin de izleyecek programları vardır. Bu işleri yaparken daima mutlu görürsünüz onları, ama bir yandan da kenara atılmışlığın, ailesinden uzak kalmışlığın burukluğu vardır içlerinde. Onlar bize muhtaç, hizmetlilere muhtaç. Yemeklerinin önüne konması, giysilerinin verilmesi, onlarla ilgilenilmesi gerekir. işte bazen yapılan bu huzur evi ziyaretlerinde de, içlerindeki yalnızlık duygusu biraz olsun hafifler. Onların huzur evine bir huzur yaprağı da biz eklemiş oluruz. Ne kadar huzursuz olsalar da...
