dokuz çocuğunun dokuzuna da eşit sevgi gösterebilen, her sabah beşte uyanıp inekleri sağan sonra çayıra çıkaran, kocası taramalı tüfek gibi aralıksız küfür etme kabiliyetine sahipse de ağzından ona karşı tek kötü söz çıkmayan, yatalak annesine ayrı yetişen ona her gün yemek yapıp götüren, onun evini temizleyen, cebine beş kuruş para konmayan buna rağmen çocukları üç beş neyse artık göndermeye yeltendiğinde kendi ölüsü üzerine yeminler ederek reddeden, sen harca yemek ye kıyafet al arkadaşlarınla gez diyen, şeker hastası olan, kimseden şefkat ve bakım görmeyen görmeyi de beklemeyen, yaş alıp ihtiyarladıkça köşesine çekilmek de neymiş anneliğin dozunu arttıran, imkanı olup arayabildiğinde "ankara'da kavga çıkmış * sen karışma sakın" diyen, mümkün olsa söküp ciğerini sana vereceğinden adın gibi emin olduğun anneye sahip olmaktır.
bu yükün ağırlığı altında cızbız olana dek ezim ezim ezilmektir...
