bu gün kulübe bir televizyon kanalından bir ekip geldi. bir spor programında yayınlamak için görüntü alacaklarmış. boksun tanıtılması gibisinden. ropörtajlar falan yapıldı. ropörtajları yapan kız biriyle ben boks yapayım, böylece pek tehlikeli bir spor olmadığını göstermiş oluruz programda dedi. tamam dedik. giydik eldivenleri. yavaş yavaş. oynadık. kız biraz anlıyormuş zaten. abicim sürekli sarılıyor. akrobatik hareketler yapıyor. huylanmaya başladım biraz sonra. konduramıyorum da. yakışıklı falan değilim. hani görünce kızların ooo falan dediği tiplerden değilim. normal bir adamım. neyse devam ettik. bu sürekli yakınlaşıyor. neyse maç bitti falan. hocam ikimizinde elini kaldırdı. galip olarak. buda tebrik ederim dedi tuttu öptü beni. herkes bir acayip bakmaya başladı. gayet aşikardı niyet. ama ben hala konduramıyorum. kendimi biliyorum çünki. ilk defa geliyor başıma böyle bir şey. ben biraz çektim kendimi. sonra tekrar konuşmaya falan başladık. ne zaman başladın. nasıl başladın. başarıların neler falan. neyse bütün iş bitti. bu bana telefon numaranı versene dedi. görüntüleri montajlarken, programı hazırlarken falan sormam gereken şeyler olabilir dedi. iyi dedim verdim. bende vereyimde dedi belki yabancı diye falan açmazsın dedi. kimin aradığını bil dedi. bende aldım. ama rahatsız oldum gerçekten. neyse bunlar gittiler. herkes kızın bana ilgisinden bahsetti. çok belli etti falan diye. neyse ben gene fazla ihtimal vermiyorum. iyi sıcak kanlı bir insan yanlış anlaşılmış olabilir diyorum. az önce telefonuma mesaj geldi. bakmadım bir süre. türkselden bankadan falandır diye. çünki bana kimse mesaj atmaz, mesaj atacak kimsem yok diye. bir baktım o. gülüşünü unutamıyorum diye mesaj atmış. e ablacım sen manyak mısın?
ulan ne kadar kaçsan o kadar üstüne geliyor yahu.
