uzun zaman sonra dönülüp bakılıyor böyle şarkılara. çünkü öylesine size ait bir şeyler yaratıyor ki bir dönem, sizi öylesine etkiliyor, öylesine soğutuyor ya da ısıtıyor ki bir şeylere; bırakıyorsunuz bir süre sonra. kendinizi böyle çıplak görmek, savunmasız olduğunuzu bilmek hoşunuza gitmiyor. tıpkı sevgiliye karşı çıplak olmak gibi, savunmasız olmak gibi, cümleler kurup büyük büyük, altında ezilmek gibi. göz kapaklarınızın altında dolaşan gözyaşına neden oluyor, sonra burnunuzdaki hafif sızlamaya.
tüm bunları yaşatırken, tori; sizden ayrı öylesine güzel söylüyor ki, neden tori demiyorsunuz bu yüzden. tori olmalıydı çünkü.
bir cümleyi, bir şarkıyı, bir ophelia hikayesini tori söylemeli bu yüzden.
daha da cümleler yazmak var, kahveli düşlerim ile.
ama izin vermiyor boğazıma takılan hıçkırık.
nöbet...
aşk...
ophelia...
