Eski çizgi filmleri araştırırken, o dönemleri özlediğimi fark ettim aniden.
Hatta canım yandı. Sanki keskin bir bıçak saplandı sırtıma. Gözlerim doldu direk...
Burnumda tüttü birden çocukluğum..
Ufak tefek yaralar almayı, çizgi filmlere dalıp, dünyayı unutmayı...
Hayattaki en büyük korkunun ertesi günkü sınav olduğu...
Pazar günlerinin neşesi ve hüznü..
Dışarı çıkıp, akşama kadar oyunlar oynamayı...
Toplamayı, çıkarmayı en zor konular sanmayı...
Anneyle, babayla gülüp eğlenmeyi, gezmeyi...
Özledim be sözlük..
Sorumluluk almadığım, en ufak derdimde annemin yardımıma koştuğu yılları özledim.
Anne, babamın genç; benim çocuk olduğum zamanları...
