ben çocukken gece işemeye korkardım. karanlık beni ürpertirdi. anne ve babam ölecek beni bırakacak diye aklıma her geldiğinde sessizce ağlardım. bağıra bağıra ağlayamadım hatırdığım sürece çünkü erkek adam ağlamazmış. 4 5 yaşındayken alamancı komşumuz edayla babasının pornolarına bakıp sevişmeye çalışırdık. büyüyüp de kirlenmeden önce dünyanın en duygusal insanıydım. küçükken bile fakir ailelerin çocuklarıyla oynamaya gayret ederdim tozla toprakla o zamn da psikolojik olarak ezilenin yanında olma düşüncesi vardı. küçüklükten beri kendi kendime kalıp yalnızlığı yaşamayı sevmişimdir. vs vs vs..
(bkz: kendime en büyük ihanetim büyümem)
