annemle babamın hem ölmüş olmalarını, hem de yaşamalarını isterdim. büyüdüğümde çözdüm ama bu durumu, onları zaten hiç göremediğimden ve onlardan uzakta yaşamak zorunda kaldığım için, ölmüş olsalardı onları görememenin hayatta olupta onları görememekten daha fazla acı veremeyeceğini, nihayetinde ölmüş oldukları için yapacak fazla bir şey olmadığını düşünüyordum sanırım. bunu psikiyatristime anlattığım zaman, düşüncemin normal olduğunu yaklaşık 10 yaşına kadar çocukların bazı düşünce şekillerinin şizofreniyle benzeşme gösterdiğini söylemişti. *
