Paulo Coelho'nun "piedra ırmağının kıyısında oturdum, ağladım" isimli kitabında geçen söz...
Coelho aynı kitapta şunu da söylemektedir :
"barajlar gibidir aşk,bunu biliyorum.bir zerre suyun sızabileceği bir çatlak bırakırsanız,bu su duvarları yavaş yavaş kemirir ve öyle bir an gelir ki,akıntının gücünü artık kimse denetleyemez.duvarlar yıkılacak olursa,aşk efendi olarak her şeye el koyar; neyi yapabilirim,neyi yapamam,sevdiğim kişiyi yanımda tutabilir miyim,tutamaz mıyım gibi sorular artık boşunadır.aşık olmak denetimi elden bırakmak demektir.hayatı kontrol etmek için,korunmak için,yara almamak için etrafımıza ördüğümüz duvarlar belki bizi koruyabilir ama aynı duvarlar bizi hapsetmiş de olamaz mı? kendimizi hayatttan soyutlayarak yaşadığımız bir hayat,gerçek bir hayat sayılabilir mi?"
