3479.
-
Günden güne soluyoruz,
içten içe eriyoruz.
Ne kaçış var ne bir umut
Yine de onsuz yapamıyoruz.
Bu aşk bir kanser hücresi
Belli yok tedavisi.
Sardıkça her yerimizi,
Tutkuyla bağlanıyoruz.
Bu kanlı yaratık nereni sardıysa,
Hiç düşünmeden hani kesip atarsın ya...
Tut ki bu illet kalbine dadandıysa,
Kalbini de söküp atamazsın ya...
Varsın solsun çiçeklerim,
Ben ölmeyi de beklerim.
Yine de kesip atamam seni,
Benim tatlı kanserim.
Benim tatlı kanserim.
