alnımın üzerinde saçım dümdüz kesilirdi daha;
oynardım sokak kapısının önünde, çiçek derlerdim.
bambu sırıklarına binmiş gelirdin, atlılar gibi,
dört dönerdim yörende, mürdüm erikleriyle oynardın.
chokan köyünde yaşayıp gidiyorduk işte:
ıki küçük çocuktuk, sevgiden gayrisini bilmeyen.
ondördümde vardım sana, efendim benim.
gülemezdim karşında, sıkılgandım çünkü.
başımı eğer, duvara çevirirdim yüzümü.
kırk kere de çağırsan, gözüm yerden kalkmazdı.
onbeşimde yüzümü çatmadım artık
ayağının bastığı toprak olayım istedim,
dünyalar durdukça durdukları yerde...
daha yukarılarda mı olacaktı gözüm?
onaltıma bastım sen gittin.
anafor kaynattığı sulardan, ku-to-yen'e
beş ay oldu ayrılalı
dallarda maymunlar üzünç içinde.
ayağını sürüyordun gittiğinde.
kapının önü yosun şimdi, bir sürü yosunlar var,
yolunmayacak kadar kökleri derinlerde.
yapraklar erkenden dökülüyor bu güz estikçe rüzgar
çiftleşen kelebekler ağustos'ta sarardı daha.
batı bahçesindeki otların üzerinde,
dokunuyor bana bunlar.
yaşlanıyorum.
kiank ırmağının dar geçitlerinden inmekteysem şimdi,
bana haber ver, bileyim de önceden,
karşılayayım seni
cho-fu-sa'ya kadar çıkıp.
