WESTMiNSTER KÖPRÜSÜ ÜSTÜNDE BESTELENDi, 3 EYLÜL, 1802
William Wordsworth
Yeryüzünün yoktur gösterecek hiçbirşeyi bundan daha güzel:
Duygusuz olmalı ruhu insanın bunu geçip gitmek için
Bir manzara o kadar dokunaklı ki görkeminde:
Bu şehir, bir elbise gibi, şimdi giyinir
Güzelliğini sabahın: çıplak, suskun,
Vapurlar, kuleler, kubbeler, tiyatrolar, ve tapınaklar yatar
Açılmış, tarlaların üstüne ve gökyüzüne;
Hepsi aydınlık ve parıltılı içinde dumansız havanın.
Hiçbirzaman daha güzel bir şekilde ıslatmadı güneş
ilk parlayışında vâdiyi, kayayı, ve tepeyi;
Hiç görmedim , hiç hissetmedim, bir huzur o kadar derin!
Nehir kendi tatlı niyetiyle süzülür:
Aziz Tanrı! Evler bile uyumuş gözükür;
Ve o kudretli kalp tümüyle yatıyor sakin!
Çeviren: Vehbi Taşar
COMPOSED UPON WESTMINSTER BRIDGE, SEPTEMBER 3, 1802
by William Wordsworth
Earth has not anything to show more fair:
Dull would he be of soul who could pass by
A sight so touching in its majesty:
This City now doth, like a garment, wear
The beauty of the morning; silent, bare,
Ships, towers, domes, theatres, and temples lie
Open unto the fields, and to the sky;
All bright and glittering in the smokeless air.
Never did sun more beautifully steep
In his first splendour, valley, rock, or hill;
Ne'er saw I, never felt, a calm so deep!
The river glideth at his own sweet will:
Dear God! the very houses seem asleep;
And all that mighty heart is lying still!
