yalnızlık belki benmkisi bilemiyorum.
Aslına bakarsanız sorgulamıyorumda.
Mutsuzum iste ötesi varmı.
intihar etmeyi falan düsünmüyorum.Sadece evime gittiğimde annemin dizine uzanıp
anneciğim saclarımı oksasana demek yerine,anneciğim oğlunu cok yordular oğlun yorgun demek istiyorum.
o zaten saclarımı oksar o zamn.
Sigara yı da coğalttım bu aralar.
Hani toplum bize zoru zoruna öğretmistir,damara ilac enjekte eder gibi.
Efkarlıysan yak bi sigara,bırak herseyi.
Sanki ölüyorsunda hersey bitiyor,yok öyle bi dünya.
sigaranın efkara iyi gelmesi gibi bi durumda yok.
Sadece mutsuzluğum ve ben varım.
Olsun bunu biliyorum,ve kendimi bilincli bi sekilde tüketiyorum.
