noel baba sanardım ben tanrıyı. böyle kırmızı şapkalı ho ho ho diyen sevimli bir tip canlanırdı hep gözümde. belki de tanrı bize hep iyi sıfatıyla öğretildiği için.
daha sonra babam bir gün bana küçük bir oyuncak almıştı böyle beyaz sakallı kırmızı kıyafetli filan bir noel babaydı. o artık benim minyatür tanrımdı. iyi dileklerimi hatta dualarımı bile ona ederdim. tanrının ona söylediklerimi duyacağına inanırdım. elçi gibi..
daha okula başlamadan dayım kanserden öldüğünde tanrı onu çok sevdiği için yanına aldı dediler. küçüktüm, anlam veremedim ve minyatür tanrıyı gidip tokatlamıştım. çok kızmıştım. öyle ya, tanrı hep iyi olandı. ve onu benden alması bencilceydi...
şimdi düşünüyorum da çok salakmışım çok...
