aşk müptezel bir acizliktir! terkedilmek ise hiçte öyle matah bir şey değildir! severken terkedilmekse damarlarımızdan kana yavaş yavaş karışan bir mikrop gibidir, ilerler bünyemizde... işte o mikroplu kanı durduramazsan bütün kanın zaye olur, hastalıktan ölürsün! aşkını da durduramaz kontrol altına alamazsan tutkunun esareti olursun...
ama aydınlanma vakti yakındır, ufuktadır belkide. şafak yarın havvakızı/ademoğlu için aydınlanma vaktini yaşayacaktır kim bilir... çok geçmeden tutkunun esiri olan alık duygular benliğini bulacaktır.
doğan güneş boş kalan elleri ısıtacaktır, ümitvar olunuz! yaşanılan duygularsa artık gözlerden akan yaşlarla değil, yazılarda zuhur bulacaktır...
