teğetin kriz geçtiği ülkemizde çok kolay olması beklenen ama işverenin işten çıkarırken "e kriz var çıkarttık" gibi bir bahaneyle çalışanı kovup işe eleman alırken "bu kadar süredir neden iş bulamadınız" gibi bir soruyla sahaya dönmesini konu alan süreçtir. üniversite yıllarında hele yaz okulu bütünleme biraz da tatil gibi sebeplerden staj yapamamış ya da bir tanıdık vasıtasıyla "naylon staj" yapma lüksüne sahip olmadıysanız sokakta dımdızlak kalmış gibi soğuk plazalarda insan kaynakları görüşmelerinde bulursunuz kendinizi.
internette ya da pazar günleri gazete eklerinde insan kaynakları ilanlarından başvurduğunuz eleman ilanları genelde bu tür ilan alan kurumlarla ilan verenlerin belli bir sayıda yada sürede ilan verme hakkına sahip olmasına dayanan anlaşmalar olduğu için çoğunlukla başvurduğunuz ilanlardan da geri dönüş alamazsınız. ola ki geri dönüş geldi bu durumda önünüze önceden belirlenmiş 2 yol çizilir; ya sınava girip bir elemeye tabii tutulursunuz ya da direkt görüşmeye çağırılırsınız. banka sınavları için genellikle itü nün muhtelif kampüsleri sınava ev sahipliği yapar. o yüzden pazar günleri saat 10 civarı bir sürü umutsuz gençle sınava girmeyi beklersiniz. kurumun kalitesine göre alan sorularının zorluğu artıp azalsa da genellikle sınavlar aynı danışmanlık kuruluşuna hazırlatılır ve sırf insan kaynakları boş kalmasın diye binlerce genç boşu boşuna sınava girip kağıt ve zaman israfına neden olur. çünkü bu kalabalık güruhların girdiği sınavların sonucunda en iyi ihtimalle 10-15 kişi alınır.
başvuru sınava girme kısımlarından sonra mülakata çağırılan şanslılardansanız takım elbise giyip hem düzeyli hem güzel görünüp hem sosyal hem de çok kuralcı bir imaj çizmeye çalışarak tıngır mıngır genel müdürlüğe doğru yol alırsınız. kahvaltısını henüz yapmış ik yetkilisi ağzındaki simit susamlarını sevimli sevimli diliyle itelemeye çalışırken size üstten üstten sorular sormaya başlar. saçma sapan sorularla sabrınızı sınar. ailenizin naptığını irdeler. nerede oturduğunuz sorar. eğitimle görgüyle ahlakla dürüstlükle ilgilenmez. çoğu insan kaynakları yetkilisi kraldan çok kralcıdır. kibirli davranışlarıyla kendine oranın patronu havası vermeye çalışır, maaşlı çalışan olduğunu unutur. çoğu senin benim gibi akşam eve gidip yemek yiyip ardından aşk-ı memnu falan izlemektedir ancak görüşmede sanki insan sarrafıymışçasına ve ömrünü insanları tanımaya vakfetmişcesine sizi analiz ettiğini zanneder ya da öyle görünür-ambalaj dünyası-. sonra da haftalarca sürecek sürecin sonuçlanmasını beklemek üzere sizi postalar.
herşey bittikten sonra mülakat iyi geçse de kötü geçse de ya bir torpilli sizin önünüze geçer, ya ilan verilirken deneyim aranmasa da piyasada deneyimli sayısının fazlalığından beklentiden yüksek deneyimde bir eleman sizi eler ya da siz iyi olsanız da o pozisyon size uygun bulunmaz. sebepler önemli olsada bir sınav+başvuru+mülakat sürecinde en önemli nokta olumlu ya da olumsuz geri dönüşlerdir. işe alım süreciyle ilgilenen insan kaynakları yetkilileri arkadaşlarına yiğit özügr karikatürleri forward etmekten bir türlü size sonuçla ilgili bir mail atma zahmetine girişmez. güzel ülkemizde bu görev başvuran kişinin tahminine bağlıdır. yani bu kadar zamandır aramadılar o zaman kesin kabul etmediler beni gibi bir düşünce sistematiği geliştirilir böylelikle kişi kendi başlattığı iş arama sürecini kendi kendine bitirir.
