her gün kürde, laza, çerkeze, ruma, ermeniye türküm dedirten zihniyettir. söylemeyince azar işitirdik biz bir de. şimdi daha yumuşamıştır belki ortam.
lisede de atalarımın ilgisi olmayan (gerçi şöyle bir ilgisi var, o sözde kurtuluş savaşını yapanlar atalarımın üzerine bombalar yağdırdı) bir savaş sonucunda üretilen bir marşı okutmaya çalışıyorlardı mesela. ama o haftada iki gündü allahtan.
