genelde dersleri iyi olmayan ama taşaklı arkadaş grubu olanlar özlerler liseyi. yani benim gözlemlediğim kadarıyla. çünkü eğer bir düz lisede okuduysanız, hem çalışkan olup hem çok sevilen kişi olmanın çok zor olduğunu bilirsiniz. bunu başaranlar da güzel olan kızlardır. aslında onlar güzel de değildir. niçin ilgi çektiği belli olmayan kızlardandır onlar.
ama lisede dışlanan, en önde oturan, ders dinleyen tipler gidip güzel bir yer kazandıklarında liseyi hiç özlemezler. onlar için lise zaten bir ıstıraptır. ilk gittiklerinde "ilkokul ne güzeldi" derler. lise ortalarında da bir an önce bitirmek için dua ederler. aileleri tarafından hep "kör müsün, anadolu lisesini kazansaydın. hep böyle insanlar olacak işte etrafında" şeklinde azarlanırlar.
diğerleri, lisede gününü gün edenler, görüyorum ki okul çıkışlarına bile geliyorlar. öğretmenlerin ellerini öpüyorlar. çoğu, maddi durum da olmadığından, dandik dandik bölümler okuyor. hatta hala ders vermeye çalışıyor.
şimdi düşünüyorum da, acaba lisede dışlanıp üniversiteye geçtiğinde o hırsla çok değişen, bir sürü dil öğrenen ama içinde bir burukluk olan çocuk mu iyi yapıyor; yoksa lisede hep gırgır şamata güzel bir öğrencilik hayatı geçiren, tüm kızlarla/erkeklerle çıkan, "amınakoyim son sınavda düzeltirim" diyen çocuk mu iyi yapmış? *
