türkiyeye ve türk tribünlerine tribün kültürünü öğretmiş fenerbahçe taraftarlarının ilk olarak 80 li yıllarda söylemiş olduğu bestedir.
en son tt arena deplasmanında fenerbahçe takımının soyunma odasına gidip duşunu alıp tekrar taraftarının önüne çıktığı anda deplasman tribünündeki fenerbahçe taraftarları tarafından bir anda haykırılmaya başlanan tezahürattır.
futbolcular çok yeni bir beste duyduklarını zannedip dinlemek üzerine kulak verip alkışla tempo tutmuşlardır. çünkü fenerbahçe stadında söylenmeyen bir bestedir.söylenmemesinin sebebi sefa reisin almış olduğu özel bir karardır. ben hayatımda bu kadar çok kişi tarafından ezberlenmiş,beğenilmiş,ancak söylenmeyen bir beste görmedim.(hoş ben de sefa reisin hassasiyetine katılıyorum,sözlerinin değiştirilmesinden veya söylenmemesinden yanayım)
ki zaten deplasmanda hep bir ağızdan söylenen bu beste çok iyi biliyorum ki,kadıköyde denenmeye çalışılsa rezil edilip bir kenara atılacaktır.böyle zaman zaman deplasmanda söylemek bence en iyisidir.
döndük sahaya doğru,
açtık ellerimizi,
yalvardık kanaryaya,
duysun diye bizleri.
