son 1 haftadır tamamen gözümün, kulağımın, kalbimin, bütün benliğimin olduğu ülke. neye üzüleceğimizi şaşırır olduk. ölenlere mi, kaybolanlara mı, yıkılan ülkeye mi, radyasyona maruz kalan insanlara mı, ailesiz kalan on binlerce çocuğa mı, yoksa söndürülmeye çalışan nükleer santralde çalışan kahramanların öleceklerine mi... tabir yerindeyse gerçekten nefesimizi tuttuk bekliyoruz mucizenin gerçekleşmesini. Allah yardımcıları olsun. Japonya gibi teknolojide aşmanın da ötesine giden bir ülke bu hallerde ise, biz neyimize güvenip santral yapmaya başlıyoruz akıl almıyor. ders çıkarmayı bilmiyoruz biz, illa bizim başımıza gelecek öyle "evet doğrusu buymuş, yapmamak lazımmış" diyoruz. ülkeyi dünya haritasından silmek mi isteniliyor anlamıyorum!?
