ben bu yazıyı sana yazıyorum müdür.
içimde bir çiçek gibi büyüttüğüm aşkımı sunduğum, duygulardan yapılmış bir adama yazıyorum. mücadele bitti, sen kazandın sanırım farkındasın. zaferine kadeh kaldırıyorum müdür. kadehte kanım var ve artık akmıyor.
gücümü aşan işler yaptım sözler söyledim senin için. çırpındım avuçlarımdan kaymayasın diye, yüreğimiz ellerimizde ölmesin diye. canım benim, sana safi nefretli, öfkeli, çileli yanımı dönmem, aşkımdan.
sana yazıyorum bu yazıyı elimden gelen budur. yazmak. ağlamayı da bilirim; yazık ki ağlamaya kuytu bir köşem bile yok. varım yoğum sendin. sen gittin. suların çekildi kıyılarına, sandalım devrildi benim. ne diyeyim?
böyle tıknefes değilim aslında her daim. iyiyim, neşeliyim, sevgiliyim. benim ben! şahanen...
şahanem.
kovdurdum yine kendimi köpek yalnızlığıma. işte başardım. kollarında teselli etmeyeceksin beni, artık yegane avuntum yasak bir mazi. bir seferlik, bir yanılmalık, kirli mi kirli, terli mi terli, gizli mi gizli bir mazi. benim ben. birtanen...
birtanem.
söyleyecek daha çok sözüm var sana. bu kadar değil hakkı ağlamanın bu aşkta. daha diner yanı yok yangınımın. ama, biz eşit değildik aşkımızda biliyorsun ya. ben çok sevdim. ben her şeye hazırdım. ben gel dedim...
sen gelmedin.
müdür! benim ben!
şahanen...
şahane tükenen.
