benim gibi korku filmi seven silent hill hastası resident evil'ları çerez niyetine götüren insanı korkutmayı ve gerim gerim germeyi başarmıştır.
kafamızdaki sesler, duyduğumuz çığlıklar, nerden çıkcağı belli olmayan şekilsiz yaratıklara karşı vazgeçilmez el feneri yarimiz, ses kayıtları, sınırlı olan mermilerimiz oyunun en başlarında kulaklık kulağımda sesler açık bir şekilde denedim gündüz gözüyle ananın diye nidalarda buldum kendimi doğal olarak babamda içerden ne oluyor dedi tabi
şahsen oyunda kapıları açıp kafamı uzatıp etrafı kontrol etmekten paranoyak oldum devam etmek istiyorum ama devam edemiyorum evet oyun bu etkiyi yarattı bende kısacası meczup oyunudur.
kalp sorunu olanlar oynamasın ciddi ciddi sanrılar görüyorsunuz oyunun içinde ne gerçek ne değil anlamıyorsunuz, oyun sizi oynuyor ben böyle atmosfer görmedim yalnızlığı iliklerinize kadar işliyor.
edit: silent hill homecoming antremanı yapmam lazım ya paslandım ya oyunda düzgün olmayan bir şeyler var.
