sadece aptal değil aynı zamanda aşağılık, gerizekalı ve mankafayım.
manyağın teki olduğumu iddia edenler de var.
bazıları şizofrenik eğilimlerim olduğunu düşünüyor. daha hafif ifadesi paranoyaklık oluyor.
bazen beynimi tatile çıkarasım geliyor, yerine vekil olarak ise böbreklerim baksın istiyorum. ne var ne yok süzüp boşaltım sisteminden atsın diye.
bazen de dünyayı yakıp çöpe atasım bir de üstüne tüküresim sonra da yeni bir dünya yaratasım geliyor.
bazen kendimden, düşüncelerimden ve beynimden ürküyorum.
bazen çok yalnız hissediyorum.
bazen beynimin içinde bir orduyla yaşadığımı hissediyorum.
bazen bir bebek kadar hafif ve masum hissedebiliyorum.
bazen şeytanın en sadık hizmetkarına çok yakın olduğumu biliyorum.
bazen yaşamaktan bıkıyorum.
yaşamın her anında yeniden yaratabileceğim çok güzel bir dünya olduğunu bile bile ondan koşar adım neden kaçtığımı hiç anlamıyorum.
mazoşist ve sadomazoşist yanlarımı bir kenara atamıyorum.
bir sorular yumağı içinde yaşıyorum. sorularla ve şüphelerle kendime işkence çektirmekten haz aldığımdan şüpheleniyorum.
ve tüm bunlara rağmen kendimi çok ama çok seviyorum.
evet aylar sonra tüm bunları okuduğumda, yaşadığım onca ruhsal çöküntüye rağmen hala kendimi çok ama çok seviyorum, evet bu yüzden insanları, yaşamayı ve birilerinin gereksiz gördüğü küçük ayrıntıları çok ama çok seviyorum.
