Evet dostlar... çok fazla metroya binmem doğrusu; ama binmem gerekmişti. Laik şehir izmirimin metrosundaydım. Saat 11'e filan geliyor gece. Sevgilimle gidiyoruz. Her ne kadar aydınlar şehri de olsa izmir, açık fikirli çok insan olsa da, göç aldı elbette burası da. Çok karışık; iç anadoludan, doğu anadolu'dan her türlü insan var. Biliyorsunuz onların memleketler deniz görmediğinden biraz kapalı oluyorlar her bakımdan. Neyse ne diyordum, sevgilimle gidiyoruz. işte el ele tutuşamıyoruz tabii Hollanda'da veya bir norveç'te olduğu gibi. insanlar bön bön bakıyor sanki ilk kez birbirine aşık iki erkek görmüş gibi. alışmamışlar tabii kızamıyorum da. Sonuçta insan haklarından haberleri olsa, önce kadınlar silkelenip kendine gelir, kendilerini bu kadar ezdirmezdi herhalde geylere sıra gelene kadar.
Neyse mevzumuz şu ki; azizim biz böyle aşkımızı gizlemeye çalışırken bir de ne göreyim, karşıda iki tane 24-25 yaşlarında iki genç adam var. Birbirilerinin elini tutuyorlar, öpüşüyorlar, sevgiyle okşuyorlar birbirlerinin saçlarını. sarılmışlar birbirlerine. Umarsızca... Metronun biraz boş olmasından güç bulmuş olabilirler miydi bilemiyorum; ama böylesine homofobik bir ülkede, şehir izmir gibi modern ve insan haklarına saygılı bir şehir de olsa insan çekiniyor. Oysa bu insanlar gayet güzel, korkusuzca sevgilerini, aralarındaki aşkı dünyaya duyuruyorlardı. Ardından yanımızdaki ikili koltukta oturan amcadan o tanıdık, insan yargılayan- sanki çok üzerine vazifeymiş gibi- "cık cık cık" sesleri yükseldi ardı ardına. Sonra da döndü bize, "bakın gençler ne hale gelmiş. dünyanın sonu geliyor, peheyyy!" diyip söylene söylene ineceği yere kadar kafamızı ütülemek hususunda hiç teredüt etmedi. Bir onay bekliyordu dediklerine; fakat elbette ki böylesine cahil ve donanımsız biriyle münakaşaya girmeyecektim. Hayır madem rahatsız oluyorsun, azıcık karakter sahibi ol da, manzarasından hoşlanmadığın metroyu terk et ilk durakta. Yok ama... SAygısızlığına son raddeye devam edecek, ondan sonra inecekti. Böyle işte... Bir türkiyeli insan gerçeği. Söylene söylene inen amcanın gözler de bir yandan bizim aşık geylere bakıyor, diğer yandan da geylerin hemen yanında oturan, mini etek giymiş bir hanım kızımıza. Çocuğundan daha küçüktür muhtemelen. işte böylesine de ahlaklı biriydi o amca.
Hey gidi hey... Ne zaman doğru dürüst olacaksın acaba, sevgili ülkem ve onun insanları?!
