3hakkında onlarca övgü duyduktan sonra izlemesi farz olunmuş bir darren aronofski filmi. açıkçası yönetmenimizin sinemaya adım attığı filmdir, durun lan ben de varım dediği filmdir. tabi ardından gelen requiem for a dream, the wrestler ve black swan daha popülerlerdir fakat bu filmi de es geçmek haksızlık olur.
-----spoiler-----
filmin kısalığı (yaklaşık 82 dakikaydı yamulmuyorsam) ilk başta dikkatimi çekse de asıl tuhafı siyah beyaz formatın kullanılması olmuş. ardından başrolü görünce de bi' şaşkınlık yaşamadım değil, law and order'dan ve requiem for a dream'den bildiğim adamın burada double genius hali pek bi' piskoydu.
neyse filme geçmek gerekirse dahi genco evden çıkmaktan tırsıyor ve sayılar üzerinde bir takım araştırmalar yaparken yalnızlığını iki kişiyle paylaşıyor, ilki yaşlı, bunak ve araştırması üzerine daha önce kafa patlatan bir kaçık diğeri ise dört basamaklı sayıların çarpımlarını soran sübyan. al sana bi' dahinin genel hayat çizgisi.
aslında filmin sonuna kadar neden bu adamın pi'yi araştırdığını öğrenemiyoruz, yani aslında numerolojik nedenler olsa da daha spesifik bi' neden seyircinin gözüne sokulmuyor daha ziyade wall street kaltağı ve kabalist uçmuş manyakların nedenlerini görüyoruz. biri gayet pragmatik para kazanma amacı, diğeri ise allah'ın, tanrı'nın, god'ın gerçek 216 harfli ismini bulma çabası. tabi film burda ruhani bi' hava alıyor, özellikle o yahudilerin oynadığı kısımlar ve anlattıkları efsane mi desem hikaye mi desem. hayatın anlamı bu sayının çözülmesine bağlı gibi bir fikriyat var, hayatı matematikle anlamlandırma, açıklama mevzusu ki bu da pek popüler oldu. her şey 0 ve 1'den oluşur gibi teorileri dolanıyor ortalıkta. siyahlar ve beyazlar. bence filmin teması da burada saklı.
tabi bu arada en çok ilgi çeken sahneler baş ağrılarının tuttuğu sahneler, yani sahiden benimde başım ağrıdı o sahnelerde, kulaklıkla izleyince o iğneleyici, tırmalıyıcı ses kafa sikiyor.
deneyler esnasında bilgisayarın yanıp böcek haline gelmesi ardı arkası kesilmeyen fiction filmlerinde kullanılan bi' öğe oldu, açıkçası ben ilk kez burda gördüm.
neyse film sonunda kafa sikerek bitiriyor, herkesin peşinde koştuğu gencomuz maximillian baş ağrısından kurtulmak için kafasını sikiyor. ve artık kendi paranoyaklığında yarattığı pi'nin hayatın anlamını içerdiği gerçeğini alt ediyor beyninde.
filmin müzikleri fazlasıyla hoşuma gitti, fazlasıyla. filmdeki en başarılı iki üç öğeden biridir diye düşünüyorum. bu arada son sahnede sübyanın sorduğu bölmenin de cevabı pi ediyor, söylemezsem olmazdı. 748/238...
