tanimiyorum seni, taniyamayacagim da. ama sen.. sen farkinda olmadan dokundun bugün hayatima.
sözlüge giris yaparken sayfan otomatik olarak belirdi ekranda. ölümünle ilgili yazilanlari okudum. tuhaf geldi. sasirdim. demek bu sözlük, sadece bir sözlük degildi.. demek hersey sanal degildi.. insanlar deger veriyor, üzülüyor, seviyor, paylasiyordu okudukca/yazdikca.
ve gidince birisi, "aramizda" yaziliyordu yazar hakkindaki bilgi ekranina.
sonra merak ettim tikladim tesadüfen bi yazina; "ben bu yaziyi sana yazdim" baslikli. ve ne gariptir ki sen orda "okuyucuna" sesleniyordun. cok uzaklardan halimi hatirimi soruyordun. hayatin kiyisinda dikilmekte olan bana, "ac pencereni, derin bir nefes al, bak etrafta, kuslar, böcekler.. yaz geliyo bak artik gülsün yüzün biraz" diyordun.. birakma kendini, bu yasami dercesine..
(sözlük benimle kafa mi buluyo diye düsündüm bi an)
sen "damdaki deli", cook uzaklardan, üstelik hic tanimadigin bir insanin gözünden nasil ya$ olup akabiliyorsun? sen, nasil herseyden vazgectigim bir anda, bir isik olup sizabiliyosun bilgisayrimdan iceri? ve hayata gözlerini yummus bir insan karsisinda, utaniyorum 28 yasinda hayata küsmüs olmaktan, herseyden vazgecmis olmaktan.
"damdaki deli" iyi ki var olmussun bir yerlerde tanimasam da, iyi ki dolanmissin bu sözlügün sayfalari arasinda, iyi ki yazmissin! iyi ki yazmissin..
sözlük sana diyecek bisey bulamiyorum. iste bugün baglandim sana.. bir tesadüf silsilesi yaratip, bir tokat gibi yüzüme indigin ve beni derin uykumdan uyandirdigin icin.
