kalleşçe bir saldırıya uğrayan, kafasına bir mermi isabet eden ve felç kalma ihtimali oldukça yüksek olan türkücü.
ibrahim tatlıses in kalleşçe vurulduğu bir ortamda,
üzülmek için bir neden arayan yazarlara şaşıyorum.
zira benim ülkemde bir insanı pusuya düşürüp; uzun namlulu silahlarla çapraz ateşe alan kalleşlerin varlığı üzülmeme tek neden olsa bile, üzülürüm.
ibrahim tatlıses ilkokul mezunu bile değil, buna rağmen kazandığı paraları işe yatırarak yanında onlarca insan çalıştırması ve onlara ekmek vermesi nedeniyle üzülürüm.
belki son yüz yıl içinde ülkemize gelen en iyi ses ve yorumcu olmasından dolayı üzülürüm. belki bu ülkeye böyle bir ses bir daha gelmeyecek olmasından dolayı üzülürüm.
insan olmak: bir ananın karnından çıkıp dünyaya gelmekle başlıyor.
sonrasında insanlığın bir adım ötesi:
adam gibi adam, kadın gibi kadın olmaktır.
herkes insan, apo, hitler, peygamber, ibrahim tatlıses, tayyip erdoğan, köşedeki dilenci, gece herkesin uyuduğu anı bekleyen hırsız, güzel giyimli ağzı laf yapan dolandırıcı, katiller vb.
haydi diyelim ibrahim tatlıses özel hayatında ve ekranlarda gördüğümüz kadarıyla adam olamamış, peki onun vurulmasına sevinenler adam olmuş mu?
ibrahim tatlıses i kısaca tanımla derseniz: gülen ayva, ağlayan nar.
