kaynağı sağlam bir iddia.
samimi olan sevgiden bahsediyorum ben, katıksız olandan.
şimdi biraz yüzeysel olarak ele alacağım meseleyi;
$imdi bana çıkıp hebebe hübebe edenler olacaktır illa ki.
onları da anlıyorum, bir nesil atatürk masalları ile düyüdü.
öyle bir aşılandı ki bu adeta beyinlerde ve kalplerde ilahlaştırıldı.
neyse konumuza dönelim, atatürk'ü halkımızın bir çoğu sevmez. -zaten sevse idi bugün halk partisi %18'lere oynamazdı oy oranında,
10 kasım'larda anıtkabir'i statüko delisi insanlar ve komutan eşleri ile doluyor olmazdı.- bir çevrenize bakın, bu adamı samimi bir şekilde kaç tane insan var.. inanın bir elin parmağını geçmez. ha, formalite olarak hepimiz atatürk'ü çok ama çok seviyoruz, ama samimiyete gelince iş orada duraksıyor. bir asimile edilmişliğin sevgisi o sahte sevgi. sevgiyi bırakın nefret bile baş göstermiştir. bunun en büyük nedenlerinden birisi bildiğiniz gibi fi tarihinde atatürk'ün medreseleri kapatması, alimleri ipe yollaması, islami usullere göre giyinmeyi yasak etmesi ve partisinin peşi sıra türkçe ezan haltı.
sadece atatürk'e yıkmak haksızlık olur tabii, atatürk ismini kullanarak bu ülke insanının canını burnundan getiren, atatürk ismi altında türlü yolsuzluklar yapan, atatürk ismi altında demokrasiye silahlı müdehale yapan insanların payıdır en çok da. kesinlikle iktisadi kaygılardan dolayı atatürk milliyetçiliği yapan bu tayfa atatürk'ü samimi bir $ekilde seven alt tabakayı her zaman kullanmışlardır. tabii farkına varabilene.
belki de dünya tarihinde ilk defa kanunlarla bir insanın şahsiyeti korunuyor.
ilginç geliyor bana, size her ne kadar gelmese de.
dediğim gibi, bilinçaltımız tecavüze uğradı adeta.
kamuoyu, eğitim merkezleri, bireyler...baskı altına alındık hep.
hep istenilen gibi öğretildi her şey bize.
ve başarılı oldular da.
kimse kimseyi kandırmasın,
atatürk sevgisi formalite bir sevgidir.
