her şekli güzeldir ama en özeli koser salonunda canlı dinlenenidir. önceden bilet alınır, güzel kıyafetler giyilir, konser salonuna gidilir, koltuğa oturulur ve önceden evde araştırılan program tekrar gözden geçirilir, orkestra, şef eğer varsa konuk virtüöz çıkar sahneye, ışıklar söner ve duygular alemine yolculuk başlar. tam bir konsantrasyon halinde gözler kapalı, kulaklara süzülen notaların eşliğinde hayal dünyasında ruhun özgür, bazen bahar neşesi ile dolu, bazen ayrılık hüznü ile sarılmış dansı başlar. bu dansta her nota her enstrüman ayrı bir duyguyu hissettirir, daha güzel yaşanılası bir dünyanın cennet bahçesinde çocuklar gibi kelebeklerin peşinden koşmanızı sağlar, ansızın karşınıza bir uçurum da çıkabilir, gürül gürül çağlayan bir şelale de. ama ne çıkarsa çıksın o yaşanılan duygu dünyada tüm hayatın boyunca yaşamak zorunda bırakıldığın acılara dahi bilgece bakmanı sağlar. kulaklarında ve ruhunda o unutulmaz ezgilerle dönerken günlük hayatına sen, konser öncesindeki senden farklısındır artık. içinde güzelliğin her şeye rağmen var olabildiğinin düşüncesiyle daha güçlü ve inadına daha duyarlı ve mutlusundur. klasik müzik* sadece dinlenmez, gerçekten yaşanır hem de tüm hücrelerin ile hissedilerek ayrılmaz bir parçan olur.
