telefon kulübesi önünde sıraya girilen, yanında jeton ya da kart bulundurulan, mesaj sesi, zil sesi, titreşim, kıpraşım, baz istasyonu, tuş kilidi gibi kavramların kullanılmadığı, aradığınız kişiye şu an ulaşılamıyor uyarısının henüz icat edilmediği, insanların daha az paranoyaya girdiği, beklemeyi, sabretmeyi bildiği, insanların birbirini düşündüğünü "çaldır kapat" taktikleriyle değil, görüşerek, konuşarak belli ettiği bir hayattı. daha özgürdü, daha hareketliydi. "konuş konuş beynin patlasın" kampanyalarından uzak, daha sağlıklı bir yaşam vardı. ***
