yatılı liselerin vazgeçilmezi*. ki hala öyledir muhtemelen, ama teknolojinin bu hızla gelişmeye devam edeceğini düşünürsek telefon, ünvanını kaybedecektir yakında. mesela dvd oynatıcılar falan da denenmişti bir ara, ama yetersiz ekipman, büyüklük gibi etmenlerden telefonun yerini alamamıştı. şimdilerde ipadler, tablar falan da denenir. boyut biraz daha küçülürse telefonun tahtını sallayacaktır.
konuya dönersek; malum ergenlik çağı. yurtta azmış 100 lerce genç. olmasa böyle imkanlar, gençlerin tercihlerinde bile değişmeler olabilir, o derece mühim konu. şahsen hiç başvurmamıştım böyle bi' şeye.* evet, ben değil, bir arkadaşım. arkadaşlarım yani. ehehe, yok lan ciddiyim. ama olaylara çokça şahit oldum. en önemlisi, eskiden telefonlarda hafıza yoktu tabi. hafıza kartlarında taşınırdı bunlar. dolayısıyla değerli olan telefon değil, hafıza kartıydı. ihtiyaç duyan oda oda dolanıp bulur, işini hallederdi. kaynak da dönemde 1-2 tane falandı galiba. yıldan yıla kaynaklarda-temin edenlerde- değişmeler olmuştur. şimdi düşününce adamlar kendileri kullanamıyorlardı herhalde.
bir de şöyle bir şey hatırlıyorum.
x: telefonun sahibi olan arkadaş
y: x in telefonuyla muvi izleyen arkadaş
y, işini hallederken x telefonu ister. y vermez. x ister, y vermez. bir süre devam eder olay böyle. y de dengesiz yalnız. x ısrar edince, y atarlanır, telefonu duvara doğru fırlatır. telefon kırılmıştı galiba. ibretlik resmen. iki tane ders çıkarmanız gerekiyor buradan.
1. işine konsantre olan insanı bölmeyin, ani reaksiyonlar verebilir.
2. dengesiz arkadaşlarınıza telefonu bu amaç için vermeyin.
