özgüven eksikliğimin, kimyamın bozuk,yapımın yamuk olmasının ilk yaşadığım bir olaydan kaynaklandığını anlatmadım değil mi? herşey yaşadığım ilk tecrübemden kaynaklanıyor. bu yüzden bastırılmış duygularım var tamiri mümkün olmayan.
evet alelade bir gündü. dışarı çıktığım andan itibaren ilgi çekiyordum yine herzamanki gibi. baktığım her kızı adeta büyülüyordum. bakışlarım can alıcıdır. bir eşeği bile hipnoz edebilirim. inanırmısınız bazen aynaya bakmaktan korkuyorum. kendimi kendime kaptıracağım diye. aynayı çatlatacağım diye. her neyse. 5 kız ya da bayan mı demeliyim? bilmiyorum. bana öyle bir bakıyorlardı ki kendimi çıplak hissetmeme neden olmuştu bu olay. gözleriyle soyup anamur muzu gibi yediler beni. hissetiklerimin devamını anlatmayacağım orası bana özel. anlarsınız ya..
tabi o zamanlar da kuduruktum. ama özgüvenim tavan haldeydi. şuan ki gibi pısırık, sünepe akla gelebilecek bütün aşağılık nitelendirilmeler pek yoktu. velhasıl ben ilk kurbanın yanına doğru usulca sek sek sekerek gittim. kızın adı Mahmure`ydi. Beşinin içinden onu seçmem onun için şeref gibi bişey olmalıydı. yani ben öyle düşünüyordum. tanışıp arkadaş olduktan sonra bir hafta kadar hep birlikteydik. son buluşmamız olduğunu bilmiyordum ta ki o gün gelene kadar.ben konuştukça sürekli gülüyordu. "neden gülüyorsun?" diye sorduğumda. çok ŞEKERsin diyordu. halbuki evden çıkmadan önce üzerime mutfaktaki raftan toz şeker dökülmüştü. ama ben çaktırmadım.içten içe ona güldüm bu kız ne saf diye.
Arkadan zebellah gibi bir adam belirdi. griffon misaliydi. üzerime çöktü. eyvah dedim şimdi boku yedin. kızın ağabeyiymiş. ilk kafayı yediğim anda başımın üstünde uçuşan yıldızlardan birine binmiş Mahmure`ye el sallıyordum. ayıldığımda kendimi bir TIR ın içinde buldum. ve....sakın aklınıza fesatlık gelmesin. ağabeyi arkadaşlarını toplamış beni bir güzel benzetmişlerdi. beni TIR dan attıklarından sonra tırın tırın biraz da tırıs tırıs evime gittim. griffon ve dövüş sanatına olan ilgimin buradan geldiğini anladınız heralde. ve psikolojik sorunlarımın da...
