hem ele aldığı konu, hem de oyunculuk performansıyla (ed harris ve diane krugerepey) pek kıymetli olan biyografik film.
beethoven aşka gelince zalımlığını, kabalığını ve dahası egosunu kaybediyor. aşk insana neler yaptırıyormuş bir kez daha gördük!
anna holdz'un koroyu yönettiği sahnede müziğin ritmine kendini kaptıran herkes inanıyorum ki kendini onun yerinde bulabilir. en azından bana öyle oldu itiraf ediyorum. bir yandan koruyu yönetiyor bir yandan da beethoven'ın yanlış yapmamasını diliyordum seyrederken. *
bethoveen'ın yaşlı komşusunun yerinde olmak isterdim ama alt komşusunun yerinde olmayı asla. nasıl bir yıkanma anlayışıydı o dönemde öyle. bildiğin pislik!
neyse demem o ki seyredin bu filmi, daha fazla mahrum kalmayın. dvdsi de var artık nasılsa. imdb'deki 6.8lik da puanına aldırmayın. ama ben aldırdım evet. hıhh ne anlar onlar sanattan! *
