Aslında sana bir şey demeye, bir şey yazmaya yüzüm yok.
çünkü daha geçen gün ara verdik seninle birlikteliğimize... nasıl olduğunu anlamadan, bir anda bitti her şey. istemeden oldu belki de ya da isteyerek.. dedim ya ani. insan hızlı düşününce fevri kararlar alıyor. sonunda da pişman olabileceği şeyler yapıyor.
üzüldüm sen gittin diye. cidi anlamda... dile kolay, 8 aydır dokunmuyordum sana.
boyundan aldırıyordum ama kökün hep bendeydi. ta ki 2 gün öncesine kadar.
alışamadım be!
sürekli elimi çeneme götürüyorum hâla. bakıyorum ki sen yoksun...
sen yoksun ve ben eksiğim.. 8 aylık bir ilişkim bile olmadı daha.
ama sen 8 boyunca hep benimleydin.. sana bunu yaptığım için kendimden utanıyorum.
seni kestirmeye, o pis makinayla kökünden aldırmaya nasıl kıydım, bilemedim.
beni affedebilecek misin? onu da bilemedim.
çok üzgünüm keçi sakalım.. çok üzgünüm.
lütfen kısa zamanda tekrar uza ve tekrar benimle ol.
eski seviyende, eski şeklinle yanımda kal. hiç gitme bu sefer...
sevgimiz daim ve sonsuza dek olsun.
özlendiğini bil... mühendis.
