zekanın ne kadar önemli olduğunu tüm çıplaklığıyla gözler önün seren gerçektir.
Böyle insanlar, çok basit bir matematik problemini 10 kere anlatsanız çözemez, çok basit mantık gerektiren konularda mantık yürütemez, anlattığınız ve her şeyiyle ispatladığınız bir olayı idrak edemeyip hala küçücük beyinlerinin alabildiği kadarıyla dünyayı körü körüne değerlendirmeye devam ederler. Bunlar ise bazı zaman aşırı milliyetçi, bazı zaman aşırı dinci, bazı zaman aşırı yobaz, bazı zaman aşırı cahil, bazı zaman aşırı ırkçı, bazı zaman ise cinsiyet ayırımcı, çoğu zaman ise homofobik olarak karşımıza çıkarlar.
onları gördüğünüzde ve dünyayı algılama biçimlerine baktığınızda, zekanıza, benliğinize ve beyninizin ve vücudunuzun her hücresine ayrı ayrı minnettar olursunuz. Çok şükür ki böyle değilim dersiniz, böyle insanlara bakınca. Sizin kavrayabildiğiniz bir şeyi başkasının kavrayamaması çok ilginç değil mi?
Şimdi bazı insanlara kızarken, zekalarının düşük olduğunu düşünüp onlara hoşgörü mü göstermeliyiz; yoksa zekalarını yeterince kullanmadıkları için onlara hoşgörü göstermemeli miyiz, o da ayrı bir konu. istemem ki, bir insanı zekasız, algılama yeteneği zayıf diye dışlayayım. Onlar beni zekasızlıklarından dışlıyorsa, benim yaptığım da aynı şey olur sonra. Değil mi? LAkin, işte mesele de kapasiteyi kullanıyor mu, kullanacak kapasite mi yok, bunun cevabında. bunu da bilemiyorsun ki...
