belki 13 belki 15 yaşlarında sıradan bir günde bisikletimle ağır ağır yolları arşılıyordum. hava oldukça güzeldi terlediğimi hatırlıyorum.
derken o amansız virajı aldım ve soluksuz sürmeye devam ettim. yolun yarısında daha önceden de sözleriyle rahatsızlık veren piçler merdivenlerde oturmuş sanki biri geçsede bulaşsak dercesine takılıyorlardı. zihnim buna hazır lakin bedenim yeterince güçlü değildi. devam etmek kaçmaktan daha akıllıca göründü. devam ettim. artık kesişme noktasına varmıştım hatta geçmiş gidiyordum ' bunlar adam olmuş' derken taşak geçercesine seslenişlerini işittim. bisikleti durdurup bekledim boktan bi yaşta boktan bi karar vermem gerekiyordu. devam etmeyip geriye oldukları yere doğru döndüm, bugün hatırladığım tek şey ' hayırdır bişeymi var' tepkisiydi sonra güldü pezevenkler. sanırım bisikletin üstünde terlemiş ve suluğundaki su kaynamış bi kahraman görmeye hazır değillerdi. gerçi bişey söyleselerdi ne derdim bilmiyorum.
-konuşabiliriz.. - sizin tillahızı... fazla seçenek yok mk işte. şimdilerde olsa siktiredip devam ederdim sanırım. insan varlığını ortaya koyma çabasından vazgeçtiğinde aslında biraz daha yavşak takılabiliyo hayatta. 14 yaşında olmak çok zormuş be hacı.
