çok tripkolik hissediyo insan kendini. edebiyat dersinde işlediğim şiirler falan geliyo aklıma;
Bir beyaz lerze, bir dumanlı uçuş,
Eşini gaib eyleyen bir kuş
Gibi kar,
Geçen eyyâm-ı nevbaharı arar...
falan filan işte, duygusala bağlamak için idealdir ama kar yağışı, ki insanlar yağmur yağdığında bile ağlayacak kadar duygusallaşırken kar daha da bi damara bağlatır, özellikle istanbul gibi bir yerde yaşıyorsanız kalabalığın içinde kimsenin kimseyle ilgilenmediği tek zaman dilimidir.
