kurgu itibariyle alışılmış pozisyonlar hakim olduğu için konular sürekli aynı kalıyor ve kabuğunun dışına bir türlü çıkamıyor senaryo yazarları. yani odaklanan yer hep aynı oluyor türk filmlerinde. ya komedi üzerine kurgulanmıştır ya da romantizm. senaristler kabuğunu kırıp çıksalarda dışarı gördükleri dünyanın farkına varmaları biraz geç olacaktır.
(bkz: en iyi türk filmleri)
