ilk kez "bos ev" filmiyle tanidigim, "yay" filmiyle ile beni dumura ugratmis yönetmen.
filmlerinde diyaloglara pek yer vermez, vücut dili ön plandadir. duyguyu mimikler ve müzikle aktarir izleyiciye. agir agir akan ancak sonunda yüzünüze tokat gibi carpan bir tarz vardir calismalarinda.
