üniversite yillarinda yurtta gecen 2 dönemin ardindan oda arkadaslariyla bir ev kiralayip, bu eve gecis yapmaktir.
yani aslinda:
- izmir in yaz sicaginda ellerde birer pet sise suyla sokak sokak ev aramaktir ve bulamamaktir.
- yurtta calisan zeynep teyzenin "kizlar size bi kanepe buldum, biraz eski ama idare edin" telefonuna deli gibi sevinmektir.
- eski püskü koltuk takimini bile sokaklarda güle oyanaya tasiyip mutlu olmaktir. cünkü o evinizin ilk esyasidir!
- ev sahibinin verdigi ikinci el kirli halilari bahcede köpürte köpürte fircalamak, yikamaktir.
- maksimum 5-10 cuval kömür aldiginizda burun kiviran esnafin "biz getiremeyiz alin surdan su el arabasini kendiniz tasiyin, noolur havaniz mi bozulur??" laflarina aldirmadan tasimaktir.
- izmir ikicesmelikte spot magazalar didik didik edilirken karsidan karsiya gecerken ölümden dönmektir.
- ilk mutfak alisverisini toptancidan yapmaktir.
- giris kapisinin anahtarini degistirmeyi ögrenmektir.
- alinacak listesi yapip, para kalmadikca listedekilerin üzerlerine birer cizik atmaktir.
- pisirilen ilk corbadir suyu fazla kacmis. o derece ki icine dogranan ekmek bir türlü yetmez.
kisacasi emek vermek, sorumluluk almak, özgürlesmek, kendi ayaklarinin üstünde durmak ve anne-babanin degerini anlamaktir biraz da.
