Aynı şarkılar başkaları tarafından yorumlansandaydı, dinlenmezdi dediğim grup. Şarkı sözleri bağlamlarıyla anlam kazanıyor çünkü. yani saldırganlık ve öfke.
john loydon, namı diğer lider johnny rotten. rock sahnesine çıkan en karizmatik kişilerden biriydi. yorumu, sözcükleri uzatması, önceden sezilen bir tebessümle kesme tarzı bu kadar başarılı olmasaydı meleme denilecek sesi, rotten'i tartışılmaz bir yenilikçi yaptı. rotten sapına kadar gerçek biriydi. ne punk numaralarına ne de başının üzerinde dolaşan star triplerine aldanan biriydi o.
sid vicious, pistols'un gitaristi, tek başçısı. kendini muhteşem bir öz yıkım pahasına kabul ettirmeyi başarmıştı. şişe kırıklarıyla göğsünü parçalıyor, izleyicelere fiziksel olarak saldırıyor ve karşılığında kendini dövdürüyordu ayrıca her türlü uyuşturucuyu kullanıyordu. newyork'ta bir otel odasında sevgilisini öldürdükten sonra aşırı dozda uyuşturucu alıp, intihar ederek yaşamına son verdi. bu olay, pistols için herşeyin bittiği anlamına gelmekteydi.
çok uzun soluklu olmasa da 1976'dan 1978'e iki yıl rock müziğin altını üstüne getirmeyi başardılar ve temel değerlerinden bazılarını sövgü, teatral şiddet, kurulu düzene nanik çekme ve bizzat kendi kültürlerinin sunduğu modellerin temelden sorgulanmasını günün beğenisine sundular, severim.
