insanoğlunun sağlam savunma mekanizmalarından biridir aslında.
ilkel atalarımızın korkuları genetik bilinçaltımızda canlanıverir.
yaban köpekleri tarafından akşam yemeği olarak görüldüğümüz karanlık çağların üzerinden uzun zaman geçmesine rağmen ortak hafızamız hala capcanlıdır.
iyiki de canlıdır.
kangal köpeklerini kurt parçalasın diye eğitenleri düşünün.
bir de o köpekle sahibinden uzak bir ortamda başbaşa kaldığınızı.
ben er kişiyim diyenin bile aklı varsa bu er meydanından uzak durur.
adalı halil değilseniz bu hayvana el ense çekemeyeceğinizi bilirsiniz.
korkun ya da korkmayın sonuç bellidir.
korkunun da korkusuzluğunda ecele faydası olmadığı andasınızdır.
korkmadınız diye kimse mezar taşınıza altın kemeri takmaz.
bazı köpeklerden korkmamız gerektiği için bu içgüdüsel korku genlerimize işlenmiştir.
korkun ki sağ kalmanın yollarını arayabilesiniz.
korkun ki korkunuzu hayatta kalarak yenebilin.
