şimdi bir durdum düşündüm;
yüzyüze iken sevgili, "napıyosun?" sorumun ardından şu cevabı verse,
şöyle iki saniye duraklar, kaşlarımı kaldırır*, hemen peşinden saftirik bi gülümseme atar ağzını burnunu yüzünü yoğururum. çat çat çat yüzünü abidik gubidik severim.
peşinden de, "aman da napıyomuş benim sevgili, napıyomuş hanimiş napıyomuş" der, yanaklarını muncururum.
(güzel gürdürmeli komikli ve gerçekçilik payı olan şeyden yaptı insan evladı. sevilmez mi, gözüne vura vura severim.)
not:
yazdığımı şöyle bir okudum. normalde böyle insan değilim. şerefsizim değilim. ama gel gör ki bi başlık beni ne hale getirdi, nasıl bi sevgi manyağı yaptı. yerüm. ( hep yapılmasın ama. hep yapılırsa pıçaklarım. bok sev derim. kendimi biliyorum, kesin yaparım. hoşça kalın. )
