lkokul 5. karne günü gelmiş, almışım karneyi eve gitmişim koşa koşa. hepsi 5 tabiki. heyecanlıyım, fakir ailenin okumaya yüz tutmuş evladıyım, "geleceğim" yani ben.
neyse.. babam baktı karneye, afferim lan kerata dedi, gel senle şöyle çarşıya çıkalım bi.
içim içimi yiyor, hep aklımda bana bisiklet alacağı hayali var yolda giderken. bi adım arkasındayım fakir babamın, çarşıya kadar acaba hangi renk bisiklet aldırsam diye düşünüyorum..bmx mi aldırsam yoksa dağbisikleti mi...
çarşıya geliyoruz. benim gözler bisiklet satan dükkanlarda ama işçi emeklisi fakir babamın umrunda değil sanki pek..
elimden tutuyor kalabalıkta kaybolmayayım diye.. sürüklüyor beni. baba diyorum bisiklet, babam duymuyor. boktan bi kebapçının önünde duruyoruz. baba diyorum boşver dürüm falan istemiyor canım, bisiklet baba diyorum..
babam duymuyor.dürümcüye giriyoruz. gözüm kapıda ama hep, çıkalım gidelim istiyorum.
babam yarım ekmek tavuk, bide ayran söylüyor... hadi diyor, afiyet olsun, karne hediyesi bu sana.yiyorum boğazımda büyüyor lokmalar, yumruk yumruk yutuyorum.aklımda hep bisiklet.."baba" diyorum, ışıldayan gözlerle bakıyor..baba diyorum, "bi ayran daha içebilirmiyim?"tabi oğlum diyor.bir ayran daha içip kalkıyorum. o gece uyuyamıyorum ağlamaktan. ama ne kimse biliyor ağladığımı nede kimse duyuyor.orta okul yine sefillik içinde geçiyor. tek ayakkabıyla yaz kış idare ediyorum. çantam falan yok.. dersane tespit sınavına girenlere hediye ettikleri klasörüm var sadece. şimdi ki piçler bilmez nike çantadan başka bişi tabi.. neyse.lastiği kopuyor bir gün o klasörümün okuldan çıkıp eve giderken. yerler ıslak, çamurlu.. bütün kitap defter ne varsa olduğu gibi düşüp mahvoluyor. ağlıyorum sinirimden yanımda kimsecikler yok. artık o anki telaş mı desem, panik mi desem pantolonuma ceketime sürüp o defterleri kitapları temizlemeye çalışıyorum. bi yandan da iki göz iki çeşme tabi."ağlama çocuğum" diyor bi ses. bakıyorum kim diye, okulda hep gördüğüm ama adını bilmediğim bi öğretmen.nasıl ağlamayayım öğretmenim diyorum, mahvoldu hepsi.
alırsınız oğlum diyor, alamayız diyorum. alamayacağımız için ağlıyorum zaten diyorum, gözlerim doluyor. öğretmen "gel seni evine bırakayım" diyor. ben de fakirliğimizi görmesin diye "hayır öğretmenim, ben giderim eve" diyorum. ısrar ediyor, ben de yanından kaçıp, koşarak doğru o fakir evimize gidiyorum ..
