çağdaş rus sinemasının en önemli yönetmenlerinden biri olan andrei tarkovsky`in kanserden ölmek üzere olduğu son günlerde isveç'de çektiği filmdir.
sinemanın mistik ozanı ve çağdaş rus sinemasının kuşkusuz en büyük yönetmeni TARKOVSKY, offret'ı isveç'te, kanserden ölmek üzere olduğunu bildiği günlerde çekti. oğlu andriyoşa'ya 'umut ve inançla' ithaf ettiği bu son filmi, yönetmenin bir bakıma da vasiyetiydi. Yüzeyde göründüğünden çok daha derin ve karmaşık olan bu öyküde TARKOVSKY'nin karamsarlığı doruğa çıkmıştır. Filmde üslup yönünden, ingmar bergman'ın son dönem çalışmalarını andıran pek çok unsur bulunmaktadır. Dekorlar soğuk, ışıklandırma ise geri plandaki nesnelerin önünde ve parlaktır; dinsel metaforlar da çok fazladır. TARKOVSKY, BERGMAN'ın sürekli çalıştığı usta görüntü yönetmeni sven nykvist'in mükemmel görüntülerinin de yardımıyla, insanlığın gittikçe makineleştiği, teknolojik gelişmelerle iyice kapana kıstırıldığı günümüzde, sürekli bir nükleer savaş tehdidinin gölgesinde nasıl çıkmaza doğru sürüklendiğimizi gösterir. Bu gidişe karşı koymanın da ancak inançla mümkün olabileceğini vurgular.
özellikle filmin en etkileyici bölümlerinden biri olan "Alexandre'ın Tanrı'ya yakarışı"
] insanı derin düşüncelere sevk ettirir. izlenmelidir.
