filmi eleştirirken ister istemez korku gibi subjektif bir duyguyu tartışıyoruz. "korktum, korkmadım." tartışması bu açıdan bana mantıklı gelmiyor. gerçekten büyük bir arkadaş grubuyla izlediğim filmde bazıları ikinci izleyişleri olmasına rağmen sahneye bakamadı, bazıları ise kadınların göğüsleri dışında izlenecek bir şey bulamadı. bu sebepten biraz bireysel geçmişinize dayanan bir korku filmi. evde tek başına kalamayan, her seste irkilen, mutfakta devrilen tabak çanaktan korkuyorsanız bu filmi size uyku yüzü göstertmeyebilir. ancak bunun dışında etkileyici bir kurgusu olmadığı için film büyük bir kitleyi içine alamıyor.
bir korku filmi elbette screamer' dan ibaret değildir. bu filmi gereksiz yere bağıran zombiler olmadığı için takdir ediyorum. ancak bir korku filminin olmazsa olmazı bana göre sağlam bir konudur. bir örnek vermem gerekirse; şu aradaki 7 farkın sorulduğu resimlerden birden zombi çıkınca herkes korkar. ancak bu korku asla sizi uykusuz bırakmaz, adrenalin deşarjınız bitince sakinleşip küfredersiniz. ancak sağlam anlatılan bir korku hikayesi size korkutur. çünkü burada olma ihtimaline göz önüne alırsınız.
kısacası bu filmi sevecek tek kitle maalesef evde yalnız kalamayanlar. onun dışında hiçbir grup bu saçma hikayeye inanıp filmden kormaz.
