bu durumla ilgili bir anımı anlatmak istiyorum: her zamanki gibi otobüs yaşlılarla dolduktan sonra uyuma taklidi yapmaya başladığım ve rahatsız edilmediğim bir gündü. bir süre sonra bir mesaj geldi ve strese girdim. mesaja baksam mı bakmasam mı ikilemi içinde kaldım. sonra bakmakta karar kıldım. tabii gözlerimi açarken taklide devam ediyordum(büyük bir gerinme gözlerini yavaş yavaş açma ve mahmur bakışlar) bu taklidin daha yarısına gelmeden yanımdaki bir teyze aa oğlum uyanık mıydın yerini versene dedikten sonra hayattan soğudum.
