ömrümü yiyip bitiren, beni 10 yaş yaşlandıran bir meslek muhasebecilik. hatta geçenlerde, 'çok yoruldum lan çalışmaktan artık.. dayanamıyorum bu strese.' derken buldum kendimi bu meslek yüzünden. henüz daha 1 sene oldu çalışmaya başlayalı. ama kafa basmıyor muhasebeye.. napıcam bilmiyorum. atılmayı bekliyorum amk. en korktuğum şeydir ayrıca işten çıkarılmak. kafede falan mı çalışsam acaba, böyle daha az düşüneceğim, daha az kafa patlatacağım bir işte falan.. önüme bi maaş bordrosu geldi. yok işçinin ssk payını aylık kazançtan; işverenin payını ise ssk matrahından buluyormuşum. yok aile yardımının o net tutarıymış da brüt tutarını bulmalıymışım, yok damga vergisi, yok gelir vergisi kesintisi, yok işsizlik, yok agi(asgari geçim indirimi). aaeaahh! küfür edicem lan artık. bir haftadır sivilce çıktı oramda buramda anasını satayım. paraya ihtiyacım olmasa dakika durmazdım ya.. neyse..
