konusunu kısaca belirtmek gerekirse; bir başına derme çatma kulübesinde, kıt kanaat geçimini sürdüren bir balıkçı, misantropik adam kazım*; insanlardan, toplumdan nefret etmekte ve yalnızlığından sıyrılalamaktadır. her şeyden vazgeçip avunma çabaları içinde iken bir gün karşısına güzel, kimsesiz ve görme özürlü olan bir genç kız* çıkar. bu olay ve devamında gelişenler kazımın hayatını geridönülemez değişimlere sevk eder.
senaryosu klasik türk filmi çizgisinde ilerlemesine karşın sadri alışık üstadın oyunculuğu 'özellikle kendiyle hesaplaşmalarının, iç sancılarının yansıtıldığı kısımlar' filmin kalitesini belirleyen başlıca etken diyebilirim. kazım karakterinde kendimi buldum fazlasıyla. üzerinden 43 yıl geçmiş ama göğüs kafesini aşmayı başarabiliyor hala bu filmler. sıcaklığı da işte burada ortaya çıkıyor bu tarz filmlerin.
